Mijn wandeling vandaag gaat van station Hollandse Rading naar Soest Zuid, ruim 12km. Met de Routeplanner van Wandelnet heb ik een wandeling samengesteld obv het Utrechtpad en het Trekvogelpad etappe 9 en 10.

Mijn achillespees heeft genoeg rust gehad dus is het weer tijd voor een wandeling. Alle seizoenen zijn mooi maar de herfst vind ik zelf het mooist. De glinsterende spinnenwebben, de kleurveranderingen van groen naar geel, het geelrood, het bruin. En de zonstralen die door de kalende bomen schieten. Dat laatste zal vandaag niet gebeuren. Optrekkende mist en egaal grijze bewolking waarbij de zon soms kans lijkt te krijgen maar uiteindelijk toch niet. Het wordt een prima wandeldag.

De spin spant zijn web

Dat nat glinstert in de zon

Terwijl het blad valt.

Bossen

Nagenoeg de hele wandeling loop je over bospaden: van de bossen van De Hoge Vuursche, Pijnenburg Brandenburg, naar Op Hees en als toetje een stukje stuifzand van de Lange Duinen. In de bossen van De Hoge Vuursche heb ik ook een kleine detour gemaakt om een bakkie te doen in Lage Vuursche. Op dit vroege tijdstip en zo'n doordeweekse dag, is het nog rustig in het dorpje.

Door de hoge temperaturen van de afgelopen dagen en het vocht zijn er veel paddenstoelen. Ik zie een enkele van de bijzondere exemplaren van mijn Wandelnetcollega's. De lente heet dan wel het groeiseizoen te zijn maar eigenlijk is de herfst dat ook. Op zijn eigen manier.

In Op Hees tref ik een jonge man, in de weer met touwen. Een van de grote oorkussens van zijn koptelefoon schuift hij even opzij als ik langs loop. Geïnteresseerd vraag ik wat hij aan het doen is. Enthousiast begint hij meteen te vertellen dat hij hier elke dag oefent met touwtje springen. "De mat beschermt het touw. Anders gaat het te snel kapot". Uitgebreid legt hij zijn interval-systeem uit en het verschil tussen de verschillende touwen. Hij lijkt me niet het type van een bokser maar daar doet dat touwtje springen mij wel aan denken. We wensen elkaar veel plezier en een fijne dag.

Tevreden loop ik verder. Leuk deze kleine korte ontmoetingen.

Wanneer ik het spoorlijntje naar Baarn oversteek, wandel ik Soest binnen. Had ik iets minder paddestoelen gefotografeerd dan zou ik de sprinter hebben gehaald. Nu rijdt deze voor mijn neus weg en moet ik een half uur wachten. Ook geen probleem. Mooi tijd om mijn boterhammetjes op te eten.

Naar wandeling

Utrecht, oktober 2024