Voor mij geen oranje tompoes of oranjedrukte. Ik ontloop alles en ga voor een NS-wandeling naar Duitsland.

Venlo
Daarvoor moet ik eerst naar Venlo. Venlo is van oorsprong een vestingstadje en een van de 22 Nederlandse Hanzesteden. De stad heeft een klein historisch centrum want in de Tweede Wereldoorlog is er veel vernield maar er zijn nog voldoende monumenten voor een kleine stadswandeling. De Hanzewandeling is zo’n 1,5 kilometer lang en na deze korte wandeling is het tijd voor een langere stevige wandeling. Op naar Kaldenkirchen.

Kaldenkirchen
Op 5-treinminuten van Venlo ligt station Kaldenkirchen. Zelden zo’n triest en verlaten station gezien. Maar ik kom niet om het station te bewonderen. Ik ben de enige reiziger die uitstapt. Die Polizei controleert blijkbaar wie er uitstapt en ik ben blijkbaar niet bedreigend. Wanneer de trein vertrekt, vertrekt ook die Polizei. Van het dorp zelf krijg ik niets te zien. De route loopt over het bedrijventerrein en ik heb er de pas in om zo snel mogelijk in het buitengebied te komen.
Bij de Leuther Mülhe duikt de wandeling de natuur in en kom ik in een bijzonder project waar veel vogels te zien zijn en er aandacht is voor de roerdomp. Maar wat ik ook zie is dat het riviertje de Nette over en door een smalle landstrook stroomt dat hoger ligt dan de naastliggende plassen. Allemaal speciaal voor de roerdomp.

Krickenbecke Seen
De zee is in het Duits das Mehr en een meer heet bij de buren ein See. Leuk verwarrend. De Seen van Krickenbecke (het zijn er vier in de vorm van een klaverblad) zijn meertjes ontstaan door turfafsteking. Hier ben ik ver van het oranje feestgedruis. Ik hoor en zie veel verschillende vogels. Nu de bomen nog niet vol in blad zijn is het grote Krickenbecke slot nog goed zichtbaar. Na de plassen gaat de wandeling over De Groote Heide. Dit natuurgebied is grensoverschrijdend en laat her en der nog steeds de sporen zien van een vijandig verleden. De resten van een gate heeft men laten staan maar de landingsbaan is afgegraven. Verdedigingswallen uit nog eerdere dagen zijn zichtbaar tussen de bomen alsook een slagboom die duidelijk geen dienst meer doet.

Een kilometer voor het eind (inmiddels dus weer in Nederland) trakteer ik mezelf op een alcoholvrij pilsje. Omdat het Koningsdag is biedt de serveerster mij een gratis stuk vlaai. Vriendelijk sla ik af. Net 15 km gelopen en dan zou ik mijn goede (lijn)voornemens meteen weer teniet doen! Nee dus. Als ze nou een sprits had aangeboden weet ik niet of ik zo standvastig had gereageerd.

Naar de wandeling

Utrecht, 27 april 2023