Spritsjes nieuws archief 2015

Nooit van gehoord, olifantenpaadjes. Ik hoor het u denken. Toch wil ik beweren dat ook u weet wat het zijn. U weet alleen nog niet dat er een woord voor bestaat. Het smalle paadje, door voetgangers plat gelopen, dwars over het grasveld. Het paadje dat de bocht afsnijdt, de kortste weg bewandelend! Dat zijn olifantenpaadjes. De wereld is er vol van. Kijk maar eens op www.olifantenpaadjes.nl.

Nu u het woord ervoor kent, ziet u ze overal. Gek genoeg is geen enkele gemeente in staat om ze te voorkomen. Tot nu toe dan, want de gemeente Utrecht is waarschijnlijk de eerste in Nederland die het olifantenpaadje zelf heeft aangelegd en betegeld. Dat noem ik nog eens meedenken. Goed bezig!

Locatie: Hoek Rijnkade-Mariaplaats.

Zuurtjes

De korte berichten, die onder de naam Spritsjes met regelmaat het licht zien, zijn niet altíjd zoet van smaak. Wanneer ze een belerend toontje aanslaan zijn het eigenlijk meer zuurtjes.

Overigens ook een leuke naam voor berichtjes. Ik zal eens onderzoeken of er markt voor is.

Smeerkaas

Honderdduizenden Nederlanders migreerden naar Canada. En dat zie en hoor je wanneer je door het land reist. Altijd is er wel een moeder, tante of oom van Nederlandse afkomst en verstaat men een paar woordjes van onze taal. Stiekem roddelen is er niet bij. Mind your words!

In zo'n mixed culture worden ook woorden uit het voormalige moederland overgenomen maar alleen dán als er in de Engelse taal nog geen woord voor is.

Hoe bijzonder smeerkaas dan kan zijn!

Bezoek

Ga je op bezoek bij Mevrouw Spritsjes en haar eega, dan loop je risico het onderwerp van een Sprits te worden. 

Een Sprits-lezer meldt dat hij na zijn bezoek met spanning zijn email in de gaten heeft gehouden. Hij is dan ook enigszins teleurgesteld als zijn mailbox leeg blijft en vraagt of zijn bezoek niet gezellig is geweest. Er zijn toch genoeg snedige onderwerpen de revue gepasseerd. Genoeg stof voor Spritsjes, voor zijn gevoel.

Mevrouw Sprits voelt zich zeer vereerd maar kan de schrijver geruststellen. Het was zelfs zeer gezellig, maar sommige onderwerpen komen te dichtbij en dus te confronterend. Dat zal het wel geweest zijn.

Varens

Het is altijd weer spannend om in een ander land boodschappen te doen. Je ziet producten die je niet kent, laat staan dat je weet hoe je ze moet klaarmaken. Vaak stappen we dan af op een lokalo en vragen om uitleg. Dit keer zijn het varenskoppen. In deze tijd van het jaar volop te koop in deze contereien.

R gaat dapper aan de slag. Ze blijken helemaal niet gek van smaak. Zeker een groente waarmee we verder zouden kunnen experimenteren. Een tip voor de Nederlandse markt!

Kamperen

Stad en land loop ik af als fervent wandelaar. Onderweg zie je nogal eens wat, zullen we maar zeggen. Heb je wel eens gehoord van indoor kamperen? Ik tot vandaag nog niet. Maar nu weet ik dat er mensen zijn die wel in een caravan willen slapen, of in een Pipo wagen, maar liefst warm en zeker niet nat. Ook daar is nu in voorzien: het indoor kamperen! Het kan o.a. in Alkmaar.

Op naar de all inclusive, geheel verzorgde vakantie in uw eigen huis!

Metriek

Bij mijn vaste marktkraam is er vandaag een nieuwe jonge helpende hand die mijn bestelling opneemt. "Een pond vijgen graag". Hij pakt een zak en neemt een handvol vijgen en legt ze op de weegschaal. Hij kent het begrip 'pond' blijkbaar niet. Hij kijkt zijn baas vragend aan: "Een pond?" "500 Gram", fluistert deze.

Zonder het te weten wijst hij mij erop dat mijn schoolopleiding ver voor 1978 ligt, het jaar waarin het SI-stelsel is ingevoerd en scholieren alleen nog maar het metrieke stelsel werd onderwezen.

Voortaan dus een halve kilo of 500 gram. Ik moet wel bij de tijd blijven.

Toiletbezoek

Kom je in een voor jou onbekend café dan is het altijd even zoeken waar ze de toiletten dit keer hebben verstopt. Maar in dit etablissement hebben ze een niet mis te verstane verwijzing aangebracht.

Verder commentaar lijkt totaal overbodig.

Omdenken

Tonnen groente en fruit worden er dagelijks weggegooid. Alleen maar vanwege hun uiterlijk. Dat is krom. Kromkommer redt deze groente en maakt er de lekkerste producten van. Zonder kunstmatige toevoegingen en toegevoegde suikers, maar bomvol gekke groente en veel liefde. Aldus het marketingsverhaal over 'krom het nieuwe recht'. Kromkommer levert een goed product en leert ons (consumenten) omdenken!

Kom op AH, Jumbo en andere! Durf die wortel op twee poten en die kromme komkommer weer in de winkel te leggen en maak ons blij met kleine prijsjes!

Omdenken

Tonnen groente en fruit worden er dagelijks weggegooid. Alleen maar vanwege hun looks. Dat is krom. Kromkommer redt deze groente en maakt er de lekkerste producten van. Zonder kunstmatige toevoegingen en toegevoegde suikers, maar bomvol gekke groente en veel liefde. Aldus het marketingsverhaal over 'krom het nieuwe recht'. Kromkommer levert een goed product en leert ons (consumenten) omdenken! Kom op AH, Jumbo en andere! Durf die wortel op twee poten en die kromme komkommer weer in de winkel te leggen en maak ons blij met kleine prijsjes!

Toilet

Het stortregent en het waait hard. Het 'eetplein' van Almere Stad ziet er troosteloos en verlaten uit. Toch willen we graag een afsluitend wijntje drinken, mijn vriendin en ik. We besluiten het middelste etablissement te kiezen. Gelukkig blijken we niet de enige gasten. Dat zou helemaal triest zijn.

Het bekende bezoek aan het toilet blijkt bijzonder. Tref je op een herentoilet  nogal eens twee urinoirs  aan, een damestoilet met twee toiletpotten naast elkaar, zelfs zonder schaamschot, zag ik niet eerder. Ook mijn vriendin, als Almeerse wat gewend, kijkt hiervan op. 'Het kan in Almere' is dan ook de slogan van de gemeente.

Het personeel zegt ons bij vertrek geen gedag. Het kan in Almere.

Verslaving

In anderhalve dag blies ik een pakje shag de lucht in. Drum, halfzwaar. Wanneer ik in 1985 naar Canada op vakantie ga, bereken ik hoeveel pakjes shag ik nodig zal hebben. Drum is in Canada vast niet te koop, was mijn redenering. Met deze mate van verslaving was het kopen van pakjes sigaretten onderweg geen optie. Dat kon bruin niet trekken. Drie weken zou de reis duren. Dus vijftien pakjes (veertien plus één reserve). 

Een vermogen heb ik verrookt. Inmiddels rook ik al jaren niet meer. En blij toe overigens wanneer ik die arme rokers buiten in de kou zie staan. Maar mocht ik tachtig worden, dan steek ik zo weer een shaggie op. Hoezo verslaafd?

Smaak

'Hi there! Where are you guys from?' We bewonderen de ijsbergen (formaat ijsschots) die in de baai verzameld zijn na een stormachtige nacht. 'If you wait till tomorrow you will see them all very close. The big ones!' We raken aan de praat met de visser die het niet zo heeft op ijsbergen. 'Too dangerous for us'.

Door de Titanic snappen we zijn angst. Maar daar komt hij niet voor. Hij is naar de baai gereden om een pan zeewater te halen voor het koken van zijn kreeft. 'Special flavour', een aanrader, volgens de man. Na ons afscheid loopt hij naar het water met zijn pan. Dat beeld vergeet ik niet snel. Een mooie vakantieherinnering want thuis kun je niets met zijn suggestie! 

Nietig

Aan de andere kant van de Atlantische oceaan hanteren ze andere maten. Letterlijk wanneer ik een mile moet omrekenen naar een voor mij herkenbaar begrip als kilometer. En figuurlijk waar alles big, huge of massive is. Bestel een lunch voor twee en de geserveerde hoeveelheid is geschikt voor vier volwassenen. Toiletten, douches, bedden en campers: alles is al ingesteld op de 'gemiddeld grotere mens'.

In de gehuurde (kleinste) camper zijn we als Pinkeltje en Pinkelotje verdwaald in een enorme land. 

Muurbloempjes

Je kan zeggen wat je wil maar muurbloempjes zijn gewoon prachtig! 

Gluren bij buren

Als er iemand niet te klagen heeft over zijn woonomgeving, dan ben ik het wel. Toch dwingt de regering mij om na te denken over de toekomst. Kan ik straks de trap nog wel op of af zonder traplift. Zo'n liftje is dan misschien wel handig, het past voor geen meter in/op die wenteltrap van mij. Dus voel ik me nu al verplicht te snuffelen op Funda of Redres op zoek naar alternatieven.

Maar als ik eerlijk ben dan is dat niet de echte reden natuurlijk. Schaamteloos gluren bij buren, dat is wat het is. Niet meer en niet minder!

Snoepen

Meneer Jamin is blijkbaar zeer begaan met ons snoepgedrag. Hij heeft namelijk een heuse snoepwijzer geïntroduceerd. Ben je groot geworden met 'snoep verstandig eet 'n appel' dan is het toch even wennen. Meneer Jamin zegt 'snoep verstandig'. Niet betuttelen, je bent zelf verantwoordelijk! Zo helemaal 2015!

Geheime tekens

Al lopend door mijn stad ontdek ik steeds iets nieuws. Op kniehoogte zie ik deze sticker en mijn hoofd slaat op hol. Wat zie ik? Een verbodsbord voor dampende studenten sokken? Verboden boemerangs te gebruiken misschien?

Als je goed kijkt zie je overal markeringen. Geheimschrift voor een leek, betekenisvol voor de kenner.

Welke kenner maakt mij hier wijzer?

Kempvis

Vandaag leidt onze Rome-route naar een statig hotel. Het interieur straalt eenzelfde grandeur uit. "Een rib uit ons lijf vandaag", fluister ik naar mijn zus. We zijn precies op tijd om bij de lunch aan te schuiven. Op elk tafeltje staat als versiering een viskommetje waarin een 'combattant' rond zwemt. Een toelichtend kaartje moet verduidelijken dat het visje helemaal in zijn sas is in die minuscule ruimte. Even googlen want wij hebben zo onze twijfels. Volgens ons betreft het een kempvis die juist veel ruimte nodig heeft.

Wat wil de restauranthouder met deze versiering bereiken? Ik sta niet bekend als de grootste dierenvriend, toch gaat me dit iets te ver. Met de lunch is verder gelukkig helemaal niets mis!

Patroon

Je lievelingsbroek tot op de draad versleten? Het model niet meer te koop? Wat doe je dan?

Geen nood. Je gaat naar de grootste lappenmarkt in Nederland (zaterdagochtend Breedstraat Utrecht). Ga lekker vroeg dan kan je overal nog rustig kijken (en voelen). Koop een lap van de gewenste stof. De verkoper weet wel hoeveel stof je nodig hebt. Pak vervolgens een tornmesje en torn alle naden van de lievelingsbroek los. Strijk vervolgens alle naden plat. Voilà! Je hebt nu het beste patroon dat je je kan bedenken!

Kan je de broek zelf in elkaar zetten? Mooi, dan aan de slag. Heb je geen ervaring? Dan weet ik nog wel een adresje van een professionele coupeuse.

Vingerafdruk

Toen ik tien jaar geleden voor het eerst mijn vingerafdruk moest achterlaten om een paspoort te kunnen krijgen heb ik een bezwaar aangetekend bij de gemeente. Ik ben toch niet crimineel! Vergeefs naar nu blijkt uit de uitspraak van het Europese Hof. Nederland mag doorgaan met het opslaan en het bewaren van vingerafdrukken. Het is niet de vraag of maar veel meer wanneer de eerste vingerafdrukken worden gestolen door hacking op de betreffende database.

Daar sta je dan met je goede gedrag. Probeer nu maar eens te bewijzen dat jij niet de dader bent van .... (vul zelf maar in)!

Natuurleer

Weet u nog wat skai-leer is? Ongetwijfeld. Kunstleer is erg populair in de jaren vijftig en zestig. Strak, goedkoop en vooral handig in onderhoud. Nat lapje erover en weg waren de vette kinderhandjes. Wie het zich ook maar enigszins kon permitteren koos toch voor het echte werk. Leer dus. Een lederen bankstel bijvoorbeeld. Daar kon je mee scoren. Maar blijkbaar voldoet 'leer' niet meer. Gedevalueerd, als zoveel. Alles moet speciaal zijn om het onder de aandacht te brengen. ‘Natuurleer’ lees ik nu in de kop van een advertentie. Binnenkort ook in dit theater: natuurdiamant, natuurhout, natuurgoud. Of natuurzijn (oh sorry, dat is er al)!

Voelen

Tijdens een schoolvakantie mag ik een dagje mee op pad met een leverancier van de slagerij van mijn ouders. Pakweg een jaar of zeven ben ik dan. Lekker rustig voor mijn ouders en een ervaring voor mij. Mee in een auto!

Nadrukkelijk laat mijn vader mij herhalen dat ik nérgens aan mag komen. Ik zit voorin, zonder gordel of kinderzitje, die kennen we in 1960 nog niet. De knopjes en metertjes zijn natuurlijk erg aantrekkelijk. Wanneer de man op enig moment even weg is, kan ik er niet afblijven. Daarbij verbrand ik mijn vinger aan iets waarvan ik later begrijp dat het de sigarettenaansteker moet zijn geweest. Een pijnlijke vinger in de mond. Niet huilen of piepen want ik ben gewaarschuwd. Ik heb nergens aangezeten hoor!

Wie niet horen wil moet voelen, ik hoor het mijn vader zeggen. 

Zorgen

Voor I.

De generaties "ikjes" die het land inmiddels bevolken en besturen is groot geworden in welvaart. Geen samenhang of samenleving, maar individuele vrijheid. Niet wij maar ik. Zie ook het kunstwerk dat prijkt op een van de panden van de Rijksgebouwendienst.

De politiek is een spiegelbeeld van deze maatschappij. En daar begint precies de knel. Het rechtse kabinet is alleen geïnteresseerd in de markt en marktwerking. Zelfs daar waar je het allerminst verwacht, zorg en welzijn. Zorgen moet je niet hebben, (ver)zorgen moet je doen, lijkt de hedendaagse slogan. Maar alleen en voor zover er bezuinigd kan worden.

Vroeg of laat keert de wal het schip. Helaas zullen er eerst slachtoffers vallen!

Paddentrek

"Als je echt niets meer te doen hebt en je verveelt je rot dan kan je je nog altijd aanmelden als vrijwilliger bij een natuurclub. In deze periode zetten zij vrijwilligers in om de padden te helpen met oversteken tijdens de paddentrek. Een soort klaar-overtjes dus", zegt een vriendin. Ik kijk haar aan; dit kan ze niet serieus menen en schiet in de lach. "Ook al zou ik me rot vervelen, dan nog zal ik nooit, ik herhaal nooit, klaar-over spelen voor padden. Het idee alleen al, kan je toch niet serieus nemen", antwoord ik.

Er blijken dus echt mensen te zijn die parende padden helpen met oversteken. Maar ja, als zelfs Middas Dekker zegt dat het toch wel zinvol is, dan zal ik mijn mening maar niet publiekelijk verkondigen!

Paspoort

Vandaag ga ik naar ons nieuwe stadskantoor voor een paspoort. Op afspraak, via de website, zo gaat dat tegenwoordig. Met mijn tag op de telefoon, meld ik me bij de paal om mijn komst te bevestigen. Utrecht gaat met zijn tijd mee!

Met "U komt voor een nieuw paspoort", ontvangt de ambtenaar mij aan zijn balie. "Mag ik uw paspoort en een pasfoto?" Hij verricht een aantal handelingen en vraagt "Bent u nog steeds een meter vijf en zestig?" Hoor ik dat goed?

Jammer genoeg ben ik niet ad rem. Onderweg naar huis gaat de vraag nog eens door mijn hoofd. Wat hebben die ambtenaren gedacht met die vraag? Nu een baby een eigen paspoort met pasfoto moet krijgen, snap ik dat de ambtenaar na vijf jaar deze vraag stelt. Maar mij? Of willen ze de ingezette krimp ook bijhouden?

Klantgericht

Het werven van nieuwe klanten is duur. Daarom heeft het behouden van vaste klanten altijd de voorkeur. Dat zal het management van het hotel voor ogen hebben gehad bij het bouwen van dit toilet. Frankrijk is ten slotte nooit ver weg in het zuiden van Limburg.

Maar wacht eens! Als Nederlander zal ik weten wat er achter die deur te vinden is, maar een Fransman of een willekeurige andere buitenlander? Trouwens, volgens mij zijn de Fransen inmiddels allang overgestapt naar een ‘gewoon’ toilet. Of is het toilet bedoeld voor Indiërs, die nog steeds de voorkeur geven aan de hurkhouding. Toch vreemd, want ik zie geen Indiërs. Geven Russen de voorkeur aan een dergelijk toilet? Want er logeren wel veel Russen!

Klantgerichtheid die zijn doel voorbij schiet, vermoed ik.

Voordoen

Volgens een uitspraak van de Utrechtse rechter kan een huis in anderhalf uur per week worden schoon gehouden. De rechter in kwestie moet tijdens het nemen van deze beslissing in de war zijn geweest. Hij/zij mag mij (en anderen?) komen laten zien hoe hij/zij dat in die tijd voor elkaar bokst. Mij lukt dat in elk geval niet en niet iedereen woont in een 'één-kamer-aanleunwoning', waar het misschien wel kan.

Is de rechter per ongeluk op de stoel van de gemeente gaan zitten?

Weesfiets

Utrecht is een toeristische trekpleister aan het worden. Het aantal toeristen dat de weg weet te vinden naar de Domstad en niet in Amsterdam blijft hangen, stijgt. Maar onze stad is inmiddels ook bekend geworden om zijn hoeveelheid fietsen, de speciale fietsroutes, de ergernis over de (verkeerd) geparkeerde fietsen, de Tour de France en last but not least de bouw van de grootste fietsenstalling ter wereld.

En dan zie ik deze fiets. Moederziel alleen op het grote Jaarbeursplein. Dat moet een speciale reden hebben. Een reclamestunt voor de Grand Depart misschien?

Wie het weet mag het zeggen.

Vroeger
'Vroeger was alles beter', hoor ik een leeftijdgenoot luid beweren.
Er komt een moment dat je meer achterom kijkt en minder naar de toekomst. Dat is het moment waarop je je realiseert dat je wel erg veel begint te lijken op je vader of je oma. Hun verhalen over vroeger, toen alles beter was. Eerst nog onder de indruk, maar al snel ook oervervelend, die bijbehorende adviezen. 'Zou je dat wel doen jongen?' Daarop zat je niet te wachten. Jij moest de wereld nog veroveren, jij ging het maken, je ging het anders doen. 

Hoe lang duurt het nog voordat ik mezelf hoor zeggen: 'Goh, jongen, zou je dan nou wel doen?'

Geluidshinder

Utrecht heeft een paar fraaie begraafplaatsen. Maar toch. Je wil, na een leven van drukte en stress, graag ergens tot rust komen. Dat lukt niet zo in onze stad. Ligt er aan de ene kant van de stad een racebaan direct langs je graf. Aan de andere kant rijdt de trein zowat over je grafsteen heen. Mijn oog valt dan ook op een bericht dat de rust zal terug brengen op de begraafplaats. Er is een bouwvergunning aangevraagd voor een geluidswal!

Of het voldoende is om er rustig te liggen vraag ik me af. Laten ze mij toch maar cremeren.

Kledingbibliotheek

Toch vreemd, maar sommige mensen zijn altijd op zoek naar iets nieuws. Onder die categorie moet ik mezelf ook rekenen. Wel het liefst duurzaam maar zonder het etiket van geitenwollen-sokken. En dan ontdek ik De Kledingbibliotheek, een plek waar je geen boeken leent, maar kleding. Een soort inloopkast, waar je een kledingstuk uitzoekt om uiterlijk vier weken later terug te brengen en te deponeren in de wasmand die klaarstaat. Oude kleren worden er geüpgraded, een lelijk nieuw woord, zoiets als oppimpen. Jonge ontwerpers vermaken oude kledingstukken, maar er is ook gewoon mooi gerecycled materiaal. Bedacht en gerund door bevlogen jonge mensen.

Daar loop ik warm voor. Jammer dat ze nog weinig hebben in mijn maat.

Traktatie

In juni 2011 is Spritsjes ontsproten aan mijn brein (achtergrond>>). Nu, nog geen 4 jaar later, lever ik het 500-ste exemplaar af. Alstublieft, een koekje voor bij de koffie, een bonbon in je mailbox.

Op velerlei manieren hebben jullie mij de afgelopen jaren laten weten mijn korte berichten te waarderen. Het aantal abonnees stijgt nog steeds, evenals het aantal bezoekers op de website (zowel nieuwe als reeds bekende). Waarvoor dank en heel graag gedaan!

De trouwe lezer wil ik daarom verrassen met een persoonlijk bericht. Laat mij weten welk onderwerp ik speciaal voor jou zal ‘verspritsen’. Gun me wat bedenktijd en je ontvangt een PS (Persoonlijke Sprits) bij de ochtendpost.

Nu op naar de volgende mijlpaal.

DHL-slow traffic

R bestelt in aug 2012 een boek in Amerika. We schrijven maart 2015 als hij het boek bezorgd krijgt. Onder een elastiekje is een verontschuldigend briefje geschoven met een verklaring voor de late bezorging. Als het aan mij had gelegen was ik in de pen geklommen om DHL alsnog hartelijk te bedanken voor de bezorging. Maar R is uit ander hout gesneden. Hij wil de bezorger niet in een lastig pakket brengen. 'Het boek is toch bezorgd. Wat zal ik hem dan in de problemen brengen? En', gaat hij verder, 'het is een mooi voorbeeld van slow traffic, de navolger van slow food'. Hij is zijn tijd ver vooruit!' 

Daar kan ik niets tegenin brengen.

Vrolijk
Vanuit het diepe zuiden van Limburg terug naar Utrecht. Boek bij de hand. Prima geregeld, De NS brengt me bijna tot de voordeur. In Eindhoven stapt een jonge man in, gekleed in vrijetijdskleding, maar wel zeer netjes. Hij heeft een chic Samsonite koffertje bij zich. Een IT-er op weg naar Schiphol, schat ik zo in. Hij pakt zijn boek en al snel zit hij met ingehouden lach te lezen. Het boek is blijkbaar erg grappig want om de zoveel tijd volgt er een gniffel.
De titel kan ik niet lezen en vragen is geen optie in deze stilte-coupé. Hij blijkt echter niet op weg naar Schiphol want al in Den Bosch stapt hij uit. Heb ik het weer mis.

Wel jammer dat ik niet meer kan vragen wat hij las want zo'n vrolijk boek wil ik ook wel lezen.

Winter

Het moet gek lopen maar een Elfstedentocht gaat er deze winter niet meer komen. Zelfs wat eenvoudig schaatsplezier op kleine plassen of vennetjes zit er niet meer in. De ambtenaren van de gemeente Echt denken daar anders over. Uit voorzorg hebben ze alvast het bord geplaatst. Of weten zij iets wat wij niet weten? Echt?

Aanrader

Dat je de weersvoorspellingen niet kan geloven bleek zaterdag maar weer eens. Het zou regenen, sneeuwen en hagelen, koude harde noordenwind. Geen weer om 25 km op het Pieterpad te lopen. Toch moeten we in de benen want de volgende B&B wacht op ons. Al vroeg breekt het zonnetje door en hoewel aan de horizon dreigende wolken zichtbaar zijn blijft de lucht boven ons stralend blauw.

Vermoeid komen we aan in het Duitse Millen waar een Nederlands echtpaar een B&B runt. Hoewel, ze runnen niet alleen een B&B. Hun hele huis is geënsceneerd als een bric&brac winkel. In een van de slaapkamers is zelfs een winkeltje tot leven gebracht. Niet eerder heb ik geslapen in een winkel! Maar eerlijk is eerlijk, zelden in zo'n goede en goedkope B&B overnacht. Een aanrader>>.

Locale economie
Het aantal hotels in Utrecht is de afgelopen jaren fors ‘opgeschaald’, zodat de Karavaan gehuisvest kan worden. Nu is het zo ver. Utrecht maakt zich op voor de zomer. Niet zomaar een zomer, maar een zomer met Le Grand Depart. Ofwel het vertrek van een paar honderd fietsers, die met een fikse omweg naar Parijs gaan rijden.

In onze straat is de kerstverlichting daarom vandaag weggehaald en is een passend alternatief aangebracht. Weinig origineel, zou ik zeggen. De fietswinkel in de straat heeft wel een goede dag gehad met de verkoop van die 50 buitenbanden.

Verzameling

In huize S&T geen verjaardagskalender op het toilet (zie ook Aanrader>>). Dit jaar hebben we een mindere keuze gemaakt. Het nieuwe jaar is amper vier weken oud wanneer we deze conclusie trekken. De titel is 'Numbers'. Dagelijks kijken we naar een foto van een getal. Een verzameling van jaren, aldus de fotograaf. Hoe bijzonder misschien voor hem ook, ons animeren de plaatjes niet.

Mijn idee om een kalender te maken van mijn verzameling, laat ik daarom maar varen. Wie zit er nu te wachten op deuren!

Taal in ontwikkeling

Van Kooten en de De Bie hadden het. Vele nieuwe woorden hebben ze geïntroduceerd. Via reclameboodschappen lukt het ook nog wel eens om onze taal uit te breiden. Maar of 'onplatbaar' het gaat redden betwijfel ik.

Noviteit

"Welkom op de intercity naar Maastricht", schalt een vrolijke frisse stem door de luidspreker. "Ik ben Jojanneke en ik kom met de railcatering tijdens deze reis bij u langs voor een kopje koffie, thee of chocomel. Ook kunt u bij mij terecht voor een lekkere versnapering en voor het opladen van uw telefoon".

Hilariteit in mijn coupe. "Die heeft er zin in". "Haar wil ik wel ontmoeten". Mij valt de telefoonoplader in het assortiment op. Nieuw! Ik vraag me af wat ze precies aanbiedt. Hopelijk komt ze ook in deze coupe langs want ik ben wel van de noviteiten.

Zwerfafval

‘Zwerfafval kan geld opbrengen’, lees ik in de krant. Gaat Mc Donalds geld verdienen aan zijn eigen afval>>? Nee, dat kan niet de bedoeling zijn.

Het blijkt anders te liggen. De gemeentes moeten bezuinigen en zoeken nieuwe wegen. Het idee is om voor het schoonhouden van de openbare ruimtes scholen en sportclubs in te schakelen. Hiermee ontvangen ze een kleine vergoeding voor het opruimen van de rommel.

Geen subsidies meer naar de scholen en sportclubs en lagere kosten voor het schoonmaken. Zo snijdt het mes aan twee kanten, lijkt de gemeente te denken.

Zelf wil ik een stap verder gaan: gewoon eigen troep opruimen?

Tijdloos

Op de Veluwe staat de tijd stil. Dat constateer ik wanneer ik iets te drinken bestel in het plaatselijke etablissement. Tafeltjes met kleedjes, eiken stoelen en tafels, macramé aan de wand en, geloof het of niet, een heuse letterbak. De klok is hier in de jaren zeventig stil gezet.
Als je maar lang genoeg gewoon blijft, dan word je weer bijzonder. Een slagzin niet van mezelf, maar wel treffend.

Ben je nieuwsgierig naar eerdere Spritsjes? 

Klik dan hier.

Verdienmodel - 2

For Free! Gratis!

Zie ik deze kreten, ben ik bij voorbaat op mijn hoede. Zelden is er iets gratis. Ja, voor niets gaat de zon op,  zo is mij geleerd, maar al het overige....

Voor de supermarkt bij mij in de buurt staat een oplader voor mobiele telefoons. Terwijl je winkelt kan je je telefoon opladen. Gratis.

Koop je meer (teveel?) wanneer je 30 minuten boodschappen doet? Wat is anders het verdienmodel voor deze service? 

Verdienmodel

We worden gedropt in een van de prachtige Koningssteden van Marokko. Vanaf het moment dat de groep de bus verlaat loopt er een kind van een jaar of zes mee om zijn souvenirs aan de man te brengen. Wie van de reisgenoten hij ook aanspreekt, niemand is gecharmeerd van zijn prullaria.

Als hij van iedereen een afwijzing over zich heen heeft laten komen, overziet het jongentje zijn kansen en verandert hij zijn strategie. De souvenirs worden ergens in een hoekje gedropt. Vervolgens staat hij op elke hoek van de straat en wijst ons de weg als we onze gids dreigen te kwijt te raken. “Daar groep Charly” of “Hierheen groep Charly”. Aan het einde van de tour zijn we meer dan bereid het kind een fooi te geven.

De behoefte van de klant staat uiteraard voorop en je je handel stem je daarop af. Dat weet toch elk kind!

Met dank aan J.

Dierenleed

De afgelopen weken is onze openhaard weinig gestookt. De houtleverancier heeft het laten afweten. "Vanavond moet je even de openhaard aandoen want volgens mij probeert een vogel in de schoorsteen te nestelen. Ik hoorde zoiets", zegt R. Als bescheiden pyromaan laat ik me dat geen twee keer zeggen en ik ga aan de slag om een vuurtje te bouwen. Al bij de eerste sliertjes rook en vuur hoor ik geflapper in de schoorsteen. Het regent roetstukjes. De vogel valt uiteindelijk half dood de kamer binnen.

Hier rest ons slechts het beestje een snel en humaan (!) einde te bezorgen.

Onvoldoende
Het was maar een klein berichtje in de krant: '4,5 is voldoende voor de rekentoets'.
"...De nieuwe rekentoets die in het middelbaar onderwijs in 2016 wordt ingevoerd mag er niet toe leiden dat extra leerlingen zullen zakken voor het examen. De minister vindt dat de leerlingen niet de dupe mogen worden van het rekenonderwijs dat nog niet op orde is. In 2020 moeten de leerlingen dan op het vereiste niveau zijn..."

Tel hierbij op het bericht dat het CBR heeft berekend (!) dat zittenblijvers teveel geld kosten dan krijgt het Ministerie van Onderwijs van mij een dikke onvoldoende voor het gevoerde beleid van de afgelopen jaren. Op visie en consistent beleid kan ik ze niet betrappen.

Vakantie

De eerste dag van de vakantiebeurs en nu al kan je je kont niet keren! Het is een doordeweekse dag notabene. Moet er niet gewerkt worden? Maar goed, zelf loop ik er ook rond, dus kom op, niet zeuren.

Voetje voor voetje, maar wel doelgericht lopen R en ik naar de stand van onze voorkeur. We moeten even wachten tot er een adviseur beschikbaar is. Achter ons loopt een echtpaar langs. Zij: 'maar we kunnen toch.....' Hij kapt haar zin af met 'er gaat niet over gediscussieerd worden!'

Ik weet niet of het verstandig is wanneer die twee samen op vakantie gaan.

Schoon

In de wijk waarin ik werk is een McDonalds gevestigd. Elke ochtend, in alle vroegte, loopt een medewerker van deze multinational rond in de wijk. Hij, soms is het een zij, sleept een vuilcontainer achter zich aan. Een grijper in de hand. Al het zwerfvuil, en niet alleen afval met het eigen logo, ruimt hij op.

Als McDonalds de troep van anderen kan opruimen dan kunnen wij toch ook wel ons eigen stoepje schoon houden?

Letterlijk wel te verstaan.

Boot

Woon je aan de Vinkeveense Plassen dan heb je uiteraard een boot voor je huis liggen. Maar de Catharijnesingel is toch echt wat anders dan deze bekende Gooische plas. Dat is ook wel te zien. Twee verschillen vallen op. Dit studentenhuis kan in geen enkel opzicht tippen aan zo'n rietgedekte waterwoning terwijl het bootje de allure mist van een heus jacht.

Wat heeft de eigenaar gedacht? Ook als student moet ik het verschil maken? Of heeft hij zich willen voorbereiden op de voorspelde stijging van de zeespiegel. Hoe dan ook, in beide gevallen zal hij er eerst voor moeten zorgen dat het bootje blijft drijven.

Daar ziet het nu niet naar uit.

Magisch realisme

Drie mannen staan te kijken. De vierde man boort gaten in de weg. Ik zie tijdens het voorbij fietsen nog net dat hij een klein rond plaatje vastzet. Wat is dat nu weer? Even verderop zie ik hetzelfde plaatje weer. En dan, na pakweg 100 meter weer. Ik kan niet lezen wat er op staat. Daarvoor is het te klein. Zelfs als ik langzamer ga fietsen, is het niet te lezen.

Later op de dag loop ik elders in de binnenstad en zie dezelfde mannen weer. Nu kan ik even stilstaan bij het resultaat van hun werk. Op het roestvrijstalen rondje is een fiets te zien en de tekst "Uithof via Lepelenburg".

Hubert Lampo schreef mooie romans over dit soort werkzaamheden. Wie heeft het bedacht? Wat is de bedoeling van deze (zinloze) actie?

Tijdrekenen

Vanuit mijn slaapkamerraam kijk ik uit op een mooie openbare tuin. Een monteur is net bezig de lampen van de straatverlichting weg te halen. Het is een prachtige lamp die hij weghaalt. Ter vervanging plaatst hij een oerlelijk TL-balk. Nieuwsgierig als ik ben, hang ik uit het raam en vraag wat er gaat gebeuren. Het blijkt tijdelijk. Ze worden voor onderhoud meegenomen en over een maand weer herplaatst. Die maand duurt inmiddels meer dan 90 dagen. Wie beweert dat de tijd snel gaat?